|
เป็นเวลากว่า ๓ เดือนที่ไม่ได้ขยับเขยื้อนเว็บไซต์ไปไหน
ตั้งแต่เข้าพรรษาจนออกพรรษา อาจบ่งบอกถึงความไม่เอาใจใส่ของคนทำเว็บ
ขี้เกียจ ไม่มีอะไรจะมาเล่า หรืออะไรก็ช่างเถิด แต่ไม่ได้หนีหายไปไหน
ยังคงวนเวียนอยู่ในแวดวง
แอบดูความก้าวหน้าของเพื่อนร่วมวิชาชีพและอุดมการณ์ หลายๆ
คนเติบโตไปตามฝันของตนเอง
เป็นเรื่องน่ายินดี
สำหรับผมแล้ว การเอาชนะตนในสิ่งที่ตั้งไว้ คือเลิกเหล้าเข้าพรรษา
มาบัดนี้ล่วงเข้าสู่ปีที่ ๓ ติดต่อกัน โดยไม่แตะต้องเครื่องดื่มมึนเมา
เริ่มจากการลดเมื่อปี ๔๗ ปี ๔๘ ก็ละ มาปี ๔๙ ตั้งใจว่าจะเลิกครับ
และก็สามารถทำได้ ... หากนับวันหยุดการดื่มเครื่องมึนเมาเอา ๓๖๕ คูณ ๓
เท่ากับ ๑,๐๙๕ วัน เงินที่ไม่ใช้จ่ายในส่วนนี้
ผมก็เอาไปซื้ออาหารให้กับหมา ๔ ตัวและแมวอีก ๕ ตัวที่เลี้ยงไว้
กับการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง ที่ชีวิตยังคงดำเนินไปตามปกติ
และที่ผ่านมาเกือบ ๑ ปีผมได้ปฏิบัติหน้าที่ในฐานะอาจารย์ผู้สอน
ได้ใช้ความรู้ความสามารถบางส่วนในการถ่ายทอดและแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับลูกศิษย์
บางอย่างผมโง่กว่าลูกศิษย์ผมเสียอีก ก็ต้องยอมรับ
ใครมันจะไปรู้ทุกเรื่อง ก็ต้องให้พวกเขาได้สอนผมบ้าง
ไม่อายหรอกที่จะว่าตัวเองโง่
ยังคงต้องปรับตัวให้เข้ากับระบบและวัฒนธรรมองค์กรให้ได้
ถ้าปรับตัวไม่ได้ ก็ต้องถอยออกมา
นี่คือปรัชญาและวิถีในการดำรงชีวิตของผม ถ้าทนไม่ได้ก็อย่าไปทน
นอกจากจะทำหน้าที่ผู้สอนแล้ว
ผมยังเดินตามฝันอีกก้าวหนึ่งคือเรียนปริญญาเอกแบบผ่อนส่ง
ในสาขายุทธศาสตร์การพัฒนาภูมิภาค กลุ่มอนุภาคลุ่มน้ำโขง ตรงใจ โดนใจ
เสียอย่างเดียว ค่าใช้จ่ายสูงเกินไป จนเกรงว่าผมจะไปไม่ถึงปลายทาง
ก็ทำเท่าที่ได้ อนาคตจะเป็นอย่างไร ก็ต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด
ย้อนหลังกลับไปดูความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง ลุ่มๆ ดอนๆ เป็นส่วนใหญ่
เพื่อนฝูงรุ่นราวคราวเดียวกันได้ดิบได้ดีกันถ้วนหน้า รวมทั้งผมด้วย
(ฮา)
...
ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านเรา มีโอกาสเจอเพื่อนๆ ที่สนิทสนมกันมากว่า ๒๐
ปี หลายสิบคน กินข้าวเที่ยง ข้าวเย็น สังสรรค์ ออกกำลังกาย ตามสมควร
ชีวิตจะต้องการอะไรไปมากกว่านี้
นึกถึงโลกธรรมแปด
มีลาภ เสื่อมลาภ
มียศ เสื่อมยศ
มีนินทา มีสรรเสริญ
มีสุข มีทุกข์
ความดีเท่านั้นที่คงอยู่ชั่วนิรันดร
Homepage |
